(ร้อยตะวัน) Roytavan : Writer & Photographer: กันยายน 2011

Original : http://proshot4u.blogspot.com/

...รอยไม้ที่ขีดลงในแม่น้ำ...

รอยไม้ที่ขีดลงในแม่น้ำ
ใบไม้ที่หลุดร่วงจากขั้ว
ต่างถูกลบเลือนและปลิดใบ
รวดเร็วเกินกว่าที่จะยับยั้งไว้ได้ฉันใด

เฉกเช่นชีวิตมนุษย์และกาลเวลา...
ที่หมุนผ่านและร่วงโรยอย่างรวดเร็ว
เกินกว่าที่จะฉุดรั้งไว้ได้เช่นกัน...
เหมือนเช่นพุทธพจน์ที่กล่าวไว้
“ยถาวาริวโห ปูโร...คัจฉัง นะ ปริวัตตติ
เอวมายุ มนุสสานัง...คัจฉัง นะ ปริวัตตติ"

"ห้วงน้ำที่เต็มเปี่ยมมีแต่ไหลลง
ย่อมไม่ไหลกลับฉันใด
อายุของมนุษย์ทั้งหลายมีแต่ล่วงไป ๆ
ไม่ถอยหลังกลับเลยฉันนั้นเหมือนกัน”

และเมื่อคุณจากไปเพียงไม่นาน...
ผู้คนรอบข้างก็จะลืมเลือนคุณ
เช่นดั่งรอยไม้ที่ขีดลงในแม่น้ำ...
และใบไม้ที่หลุดจากขั้ว...
สิ่งที่จะทำให้พวกเขาจดจำคุณได้ไม่ลืมเลือน...
ก็คือความดีและรอยประวัติศาสตร์
อันทรงคุณค่าที่คุณสร้างไว้เท่านั้น...