ฟี่หมอเพ็ญ...คนเคยคุย...

แพทย์หญิงเพ็ญนภา ทรัพย์เจริญ

...ปกติผู้เขียนจะเรียก แพทย์หญิงเพ็ญนภา ทรัพย์เจริญ ว่า “พี่หมอ” ด้วยความที่สนิทกับน้องชายคุณหมอ เลยทำให้เราพูดคุยกันได้สบาย ๆ หลายเรื่อง ทุกครั้งที่เจอพี่หมอก็มักจะถามความรู้เรื่องกาแฟจากผู้เขียนเสมอ...และคุยกันแต่ละครั้งก็มักจะคุยกันนาน ๆ ภาพที่ผู้เขียนยังจดจำเกี่ยวกับ คุณหมอเพ็ญนภา ...ก็คือภาพ ผู้หญิงทำงานแต่งตัวแบบง่าย ๆ วันทำงานก็แต่งตัวสุภาพปกติ ไม่หรูหรา ไม่ฟุ้งเฟ้อ...และที่สำคัญ...คือ พี่หมอมักจะสวมรองเท้าอยู่เพียงคู่เดียวซึ่งมักจะโดนผู้เขียน...พูดแซวเสมอ...ว่า “...ปีใหม่นี้จะให้รองเท้าเป็นของขวัญนะพี่หมอนะ...” หรือไม่ก็... “รองเท้าคู่นี้ราคาเท่าไหร่...? ขอซื้อซะเถอะ”...พี่หมอเป็นคนคุยสนุกสนาน ... และพี่หมอมักจะใช้คำโบราณ(สมัยรัตนโกสินทร์)ขึ้นหน้าชื่อผู้เขียนและแทนตัวเองด้วยคำโบราณเช่นกัน...น่าเสียดายที่ประเทศไทยต้องสูญเสียคนดีซึ่งเป็นบุคลากรที่สำคัญของวงการแพทย์แผนไทย...และต่อไปนี้...ก็ยังไม่ทราบเหมือนกันว่า...ใครจะสานต่อเจตนารมย์ของพี่หมอ...ที่ต้องการให้แพทย์แผนไทยและองค์ความรู้การรักษาแบบแผนโบราณอย่างผสมผสาน ที่พี่หมอตั้งใจไว้...ให้เป็นที่ยอมรับของคนทั่วโลก...และหากมีใครถามผู้เขียนว่า...ขณะนี้อยากพูดอะไรกับพี่หมอเพ็ญนภา...ผู้เขียนคงอยากบอกว่า...หญ้าหวานที่พี่หมอให้มาทดลองทำสูตรกาแฟเพื่อลดน้ำหนักเพื่อสุขพภาพโดยไม่ต้องใช้สารแอมเฟตามีนนั้นยังอยู่...และก็ยังคงทดลองกับพืชที่ให้ความหวานตัวอื่นด้วย...โดยเฉพาะใส้ในเม็ดมะรุม...ตามที่เคยคุยกับพี่หมอไว้...พี่หมอไม่ต้องห่วง...อย่างไรเสียผู้เขียนก็ต้องทำได้แน่...

ดับสังขาร

อนิจจา วต สังขารา
“สิ่งที่เหตุ ปรุงขึ้นมา ไม่เที่ยงหนอ!”
อุปาท วยธัมมิโน; พอ
เกิดแล้วก็ แปรไป เป็นธรรดา

อุปปัชชิตวา นิรุชัฌนติ
มันเกิด,ผลิ แล้วก็ดับ ลับต่อหน้า
เป็นเช่นนี้ เวียนวัฏฏ์ อยู่อัตรา
ใครจะว่า วอนอย่างไร ไม่ฟังกัน

เตสัง วูปสโม สุโข; แปล
ว่าสุขแท้ คือสงบการ ปรุงแต่งนั่น
ไม่ปรุงแต่ง ตัวตนอะไร สักสิ่งอัน
ชิวิตดับ หรือไม่นั้น ไม่เป็นประมาณฯ

ท่านพุทธทาสภิกขุ

จากไปแต่เพียงกาย...ไม่เลือนหายจากความจำ

Kanmunee SriviSranprob (Roytavan)